ایات و روایات در مورد کشاورزی

 وَهُوَ الَّذِيَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ كُلِّ شَيْءٍ فَأَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُّخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُّتَرَاكِبًا وَمِنَ النَّخْلِ مِن طَلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِيَةٌ وَجَنَّاتٍ مِّنْ أَعْنَابٍ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ انظُرُواْ إِلِى ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَيَنْعِهِ إِنَّ فِي ذَلِكُمْ لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ

 و اوست كه از آسمان، آبي فرو فرستاد و بدان هر گونه گياه بر آورديم، و از آن جوانه سبز رويانديم و از آن دانه هاي در هم رسته بيرون آورديم، و از شكوفه خرما خوشه هاي دسترس و باغ هاي انگور و (درختان) زيتون و انار (پديد آورديم) كه همانند و نا همانند هستند؛ به ميوه هاي آن چون ميوه دهد و برسد بنگريد؛ در اين براي اهل ايمان، مايه هاي عبرت است."

 کشاورزی و زراعت، هدیه ای است از سوی زمین به انسان تا به وسیله آن بشر قدرت زندگی داشته باشد و بتواند به کمال مطلوب برسد.

احادیثی در مورد کشاورزی و زرع

(عن ابي عبداللّه ـ عليه السلام ـ قال: سأله رجل فقال له جعلت فداك اسمع قوماً يقولون انّ الزراعة مكروهة؟ فقال له: ازرعو و اغرسو افلا و الله ما عمل الناس عمل احلّ و لا اطيب منه و الله ليزرعنّ الزرع و ليغرسنّ الغرس بعد خروج الدجّال.)

«روايت از امام صادق ـ عليه السلام ـ : مردي به آن حضرت عرض كرد: قربانت شوم مي شنوم كه گروهي مي گويند: كشاورزي كراهت دارد فرمود: كشاورزي و درختكاري كنيد، نه، به خدا سوگند مردم كاري حلالتر و پاكيزه تر از آن ندارند. به خدا سوگند پس از خروج دجّال، كشاورزي و درختكاري رونق مي يابد.»

(عن يزيد بن هارون الواسطي قال: سألت جعفربن محمّد ـ عليهما السلام ـ عن الفلاحين فقال هم الزارعون كنوز الله في أرضه و ما في الاعمال شيء احبّ الي الله من الزراعة و ما بعث الله نبيّاً الّا زراعاً الّا ادريس فانّه كان خياطاّ.)

« ابن هارون واسطي مي گويد از امام صادق ـ عليه السلام ـ پرسيدم در باره فلاحين پس فرمود: آن ها همان كشاورزان هستند گنج هاي خدايند در زمينش و در كارها چيزي دوست داشتني تر پيش خداوند از كشاورزي نيست و خداوند هيچ پيامبري را مبعوث نكرده مگر اينكه كشاورز بوده مگر حضرت ادريس علي نبينّا و آله و عليه السلام كه خيّاط بوده است.»

(الامام الباقرـ عليه السلام ـ : كان أبي يقول: خير الاعمال زرع يزرعه فياكل منه البرّ و الفاجر امّا البرّ فما اكل منه و شرب يستغفر له و امّا الفاجر فما اكل منه من شيء يلعنه و تاكل منه السباع و الطير.)

«پدرم مي فرمود: بهترين كارها كشاورزي است كه چيزي را بكارد و به افراد نيك و بدكار از آن بخوراند، نيكو كار هر گاه از آن مي خورد و مي آشامد آن محصول براي او طلب آمرزش مي كند و هر گاه بدكار از آن بخورد آن بدكار را لعنت مي كند؛ همچنين درندگان و پرندگان از آن محصولات مي خورند.»

(ورواه الصدوق باسناده عن محمّدبن عطية مثله و زاد، قال: وسئل عن قول الله عزّ و جلّ (و علي الله فليتو كلّ المتوكّلون) قال الزارعون)

«شيخ صدوق نيز اين روايت را نقل كرده و جمله اي را بر آن افزوده است و از اين آيه شريفه « ... و اهل توكّل بايد كه بر خداوند توكّل كنند» پرسيدند، حضرت در پاسخ فرمود:«مقصود از توكّل كنندگان كشاورزانند.»

(سئل رسول الله ـ صلي الله عليه و آله و سلّم ـ اي المال خير؟ قال: زرع زرعه صاحبه و اصلحه وادّي حقّه يوم حصاده.)

«از رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ سوال شد: كدام مال بهتر است؟ فرمود: زراعتي كه صاحبش آن را بكارد و به عمل آورد و حقّش (زكاتش) را در روز درو بپردازد.»

(الامام الصادق ـ عليه السلام ـ الكيمياء الاكبر الزراعة.)

« بزرگترين كيميا كشاورزي است.»

منبع:http://library.tebyan.net/fa/Viewer/Text/62062/1

+ نوشته شده در  یکشنبه بیست و نهم مرداد ۱۳۹۶ساعت 13:54  توسط مصطفی ایازی  |